Ik hou echt ontegenzeglijk veel en volledig gelijkwaardig van beide kinderen, maar in dagen als deze weet ik toch echt weer zeker dat de match toch nét iets duidelijker met Floor is dan met Wout. Al zeker twee weken regeert het onderwerp 'vuurwerk' iedere conversatie met mijn zoon. En nou wil ik best even praten over pijlen en rotjes en wil ik ook best even een Youtube-filmpje over een zelfgemaakte vuurwerkbom bekijken, maar na 458 gesprekken en minstens evenzoveel filmpjes heb ik het op z'n zachtst gezegd wel gehad.

Uitspraken als 'Als ik 16 ben koop ik een brommer en als ik 18 ben een auto en dan rijd ik naar België om daar illegaal vuurwerk te halen' geven mij visioenen van afgerukte ledematen en onomkeerbare oog- en gehoorbeschadigingen, waar ik liever niet aan wil. Hij is zo mooi en nog zo leuk intact: blijf nou zo! En zie nou in dat grote-jongens-die-met-vuurwerk-stunten echt de absolute no-no's van onze maatschappij zijn... Categorie hooligan-uitkeringso…

"Mam, mag ik vanmiddag naar het NME? Sten is daar ook, we gaan wandelende takken verzorgen."
Het had even tijd nodig voor het tot mij doordrong.
Diende mijn überhippe tienerzoon hier nou werkelijk een verzoek in een middag bij het Natuur Milieu en Educatiecentrum door te brengen? Verkoos hij dat echt boven doelloos zappen, MTV kijken, achter de computer hangen, mijn koelkast om de tien minuten geirriteerd zuchtend open trekken of het repetitief confisqueren van mijn telefoon als ik even niet kijk?
En dan het voor mij nieuwe fenomeen 'wandelende takken verzorgen'? Hoe dan? Luiers verschonen? Voedzame maaltijden bereiden? Moesten ze in bad?
"Eeh... Wanneer dan?"
"Vanmiddag, van half twee tot half vijf. Mag het?"
Een deel in mij riep: 'NEE! Blijf hip! Ga desnoods een meisje scoren!' Maar het kuttige deel in mij riep: 'JA! Laat je zoon zijn jonge-biologen-kant ontwikkelen! Wie weet zet hij met een briljante ontdekking wel een rem op de opw…